Doen wat goed is voor mij

Ik heb moeite met kiezen. Kiezen voor mezelf. Ik kies namelijk eerder voor het geluk van een ander dan voor mijn eigen geluk. Een thema in mijn leven. Van kinds af aan. Ik ben namelijk opgegroeid in een situatie waarin bewijzen en het zoeken naar erkenning "normaal" waren. En dat heb ik dus altijd ook gedaan. Mezelf bewijzen, knokken voor mijn plekje in het gezin, in de vriendenkring, in mijn werk. Maar ook altijd anderen pleasen omdat ik leuk en lief gevonden wilde worden. En dat lukte aardig....zolang ik maar voor die ander klaar stond. Totdat ik tegen het moment aan liep dat ik iemand nodig had...totdat ik tegen mijn eigen grenzen aanliep en bijna omkiepte. Omdat ik niet voor mezelf gezorgd had...maar steeds voor die anderen. Een periode van overdenken was het gevolg. Denken over wat mij gelukkig maakt en hoe ik dat bereik. Dat antwoord was vrij simpel. Maar het ook zo accepteren was nog ff een dingetje zeg maar......het koste veel moeite, maar ik kwam er achter dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn eigen geluk. Niemand anders. En als ik mij mijn geluk ontneem door me vooral op anderen te storten en op wat anderen graag willen, tja dan ben ik dat zelf schuld. Een gesprek met een goeie vriendin opende mijn oogjes. Want dit kon ik ook doortrekken naar mijn werk....ik heb een leuke job dat is zeker. Maar ik heb deze job al een hele tijd en eigenlijk ben ik niet meer happy er mee. Dus tijd voor wat nieuws....maar ook daar kwam weer de eeuwige tweestrijd...kies ik voor happiness voor mij of wil ik een andere functie waarin ik weer iets kan bewijzen. Mijn natuurlijke neiging is om voor het tweede te kiezen. Maar vriendin had mij door. Ze hield mij de spiegel voor en zei: waarom wil je jezelf bewijzen, heb je dat niet al genoeg gedaan ? Ga eens doen waar je hart van gaat zingen ! Kies eens voor jezelf, doe eens wat jij leuk vind en waar jij gelukkig van wordt.....

Het was lastig, maar ik heb de stap wel gezet ! Gekozen voor een job waar ik mijn ziel en zaligheid in kwijt kan. In de ogen van sommigen een stapje terug, maar ik ben zo ver dat ik denk so what ? 

En ik zal je zeggen....een last is van mijn schouders gevallen ! Ik moet niet meer zo nodig bewijzen dat....ik mag gewoon lekker werk doen waar ik energie van krijg. 

Dus ik heb een nieuw, veel beter thema, in mijn leven gebracht: doen wat goed voor mij is, op mijn werk, maar ook privé. Weg met bewijzen, weg met erkenning zoeken. Want die heb ik niet nodig van anderen....alles wat ik nodig heb ben ik zelf, alles wat ik mag doen is datgene wat mij gelukkig maakt. En dat is een veel fijnere levensinstelling. 

Waarom ? #WOT

Het #WOT van deze week is Waarom ? En ik denk bij mezelf waarom doe ik hieraan mee ? Waarom ? Wat is dat nou voor#WOT woord ...... Maar ja....dan zit je achter je toetsenbord en denk je tja....toch wel zinnig dat waarom, want ik doe het vaak dat waarommen. Enfin eerst maar even de definitie:

Waarom ~ 1) Allen die er al zijn zijn nog in aantocht (crypt.) 2) Bijwoord 3) Bijwoord van reden 4) Hoezo 5) In welk opzicht 6) Levensvraag 7) Met welk doel 8) Oorzaak 9) Om wat 10) Om welke reden 11) Reden 12) Vanwaar 13) Vanwege 14) Vraagwoord 15) Vragend bijwoord 16) Voornaamwoordelijk bijwoord 17) Vragend voornaamwoord 18) Weswege 19) Wes 20) Weshalve

En als ik dan naar deze beschrijving kijk, springt er eentje voor mij uit: levensvraag. Ik vraag mij namelijk vaak af waarom ik op deze aardkloot rondhuppel. Maar ook "met welk doel" en "om welke reden" past bij mij. En dan vooral als het om mijn persoontje gaat. Waarom gaan dingen zoals ze gaan ? En waarom doe ik wat ik doe ? Waarom reageer ik zoals ik reageer ? Waarom komen mensen of situaties op mijn pad ? En ga zo nog maar even door. 

En die waarom vraag stel ik mij vaak vanuit een stuk onzekerheid. Want wie zit er nou op mij te wachten ? En waarom dan ? Waarom vinden mensen mij leuk, bijzonder, speciaal, spontaan etc. Maar ook waarom vinden anderen mij hard, kil, afstandelijk.....

Ja waarom is toch wel een dingetje voor mij. Ik ben onzeker, ik ben een perfectionist, ik vind mijzelf niet bijzonder. En dan heb je de mensen die mij wel bijzonder vinden....En dan denk ik waarom ? Vraag dat ook. En dat leidt dat tot een gesprek. Een gesprek met die ander. Een vertrouwd gesprek. Dat kan een vriend of vriendin zijn of familie. Meestal iemand die zich veel minder afvraagt waarom? En die dan tegen mij zegt, waarom jij bijzonder bent ? Gewoon omdat jij jij bent  ! Ja maar.....er zijn zoveel mensen, zeg ik dan. Zegt die vriend/vriendin ja maar er is geen tweede Desy. Dus daarom ! En dan kan ik echt verlegen worden. 

En de mensen die mij niet bijzonder vinden, zelfs afstandelijk en kil....die vraag ik niets. Want diezelfde onzekerheid en datzelfde perfectionisme maakt dat ik niet wil dat ze "mij" zien. Liever niet, want dan kunnen ze me ook niet raken. Dus daarom doe ik dan zoals ik doe, laat ik zien wat ik wil laten zien en verstop ik wat me kwetsbaar maakt. 

Dus waarom waarom ik zoveel ? Omdat ik me steeds druk maak over al die definities die hierboven staan als het om mij gaat. Terwijl ik eigenlijk gewoon tevreden kan zijn met mij, met wie ik ben. Niks waarommen, ik ben wie ik ben. Nu alleen nog ff  er voor zorgen dat dat ook zo gaat voelen. Dan zal dat waarommen van zelf minder worden. Toch goed dat #WOT woord waarom....het heeft mij doen nadenken en geeft inzicht in mijn eigen ge-waarom. En dat lucht op....

Afhankelijk

Het is weer zo ver....ik kan weer niet zoals ik wil. Ik ben beperkt in mijn doen en laten en dat vreet aan mij. Kan wel al iets meer maar toch...Ik heb een schouderoperatie achter de rug. Eerst 2 weken in zo'n sling....nou dat lijkt wel een dwangbuis. Niet alleen lichamelijk maar ook psychisch want je kunt bijna niks alleen. Dus ben je afhankelijk. En dat geeft mij een beklemmend gevoel. Want dit past niet bij mij ! Zo BEN ik niet. Mijn vader (dank je wel pap) heeft mij geleerd dat ik als vrouw mijn eigen boontjes moet kunnen doppen. Dat ik niet afhankelijk moet zijn van wie of wat dan ook. Dus dat ben ik ook niet. Alleen kun je soms niet anders. Zoals met die sling. Probeer maar eens een sok aan te trekken met een hand. Of je BH bandje dicht te doen. Lukt niet hoor ! 

Inmiddels ben ik slingloos. Dacht ok dan kan ik weer, mag ik weer alles zelf doen. Ja amehoela ! Moet je naar fysio, mag je niet zwaar tillen, mag je geen autorijden en wil je lichaam niet wat je hoofd wil. Dus nog steeds afhankelijk, maar dan anders. 

Naar de fysio moet ik gebracht worden. Wil ik naar het werk (want ik wil toch iets zinnigs doen) halen ze me op en brengen ze me thuis. Werk ik thuis, zegt mijn lijf na 3,5 uur zo het is wel weer goed voor vandaag, slapen jij. Kortom afhankelijk van mijn eigen lijf, dat niet altijd kan en mag wat mijn hoofd wil. 

Dus Miss Ongeduld krijgt en lesje in geduldig zijn. Gaat ze er iets van leren ? Mwah....

Kijk een perfectionist heeft natuurlijk alles onder controle, heeft structuur (ook in de dagindeling) en zal niet snel iets uit handen geven, want dan is de controle weg. En dat zit allemaal in dat hoofd he. Maar nu....regeert mijn lichaam. En dat klopt niet met dat hoofd ! Dag controle, dag regie, hallo afhankelijkheid, hallo geduld....

Straks maar weer naar fysio....met chauffeur. Wordt langzaam tijd dat ik weer de controle over de auto terug krijg, MIJN auto ! Niks voor mij dat afhankelijk zijn. Daar ben ik niet voor geboren. En nu...nu moet mijn lijf slapen....mijn hoofd heeft 1000 andere ideeën, maar ja gaat niet....mag niet...kan niet. Bah !

Hobby #WOT

Het is helaas geen #WOT, maar een #WOS, maar evengoed een leuk onderwerp om over te schrijven. En zoals ik al zei, ik blog omdat ik het leuk vind en wanneer ik dat wil, dus ik hou me niet altijd aan regeltjes. Dat vind ik namelijk ook het leuke van deze hobby....en laat dat nou het #WOT woord zijn van afgelopen donderdag:

Hobby ~ 1) Aangename tijdsbesteding 2) Bezigheid in vrije tijd 3) Bezigheid 4) Genoeglijke bezigheid 5) Iets dat je voor je plezier doet 6) Liefhebberij 7) Lievelingsbezigheid 8) Plezierwerk 9) Stokpaardje 10) Verslavingsverschijnsel 11) Vrijetijdsbesteding

Hobby's...ik heb er een paar. En ik oefen ze soms intensief uit en soms wat minder intensief. Het komt en gaat zeg maar, maar 1 ding hebben ze gemeen: creativiteit. 

Ik hobby (is dat eigenlijk wel een werkwoord?) heel veel met papier. Kaarten maken, kadodoosjes, figuurtjes zoals uilen en egeltjes, herfsttaferelen, wintertaferelen, decopatchen. Noem het maar op. Papier vind ik leuk en het is heel veelzijdig. Je hebt wel veel werkmateriaal nodig maar dat is een kwestie van verzamelen.....ja en dat geeft dan toch een soort van verslaving. Want wanneer heb je genoeg mallen ? Denk je och ook nog maar die kleur inkt of dat doosje houten ornamentjes. 

Wat ik ook leuk vind om te doen in mijn schaarse vrije uurtjes is schilderen. Ik kan geen poppetje tekenen. Maar ik schilder. Intuitief. Gewoon vanuit mijn gevoel. Wat er uit komt is een veelheid van kleur. Veelal ronde vormen. En iedereen ziet er wat anders in. En dat vind ik dan ook het leuke. Als mensen mij vragen wat is het, is mijn antwoord wat jij er in ziet. 

Nog een hobby....ja hoor ! Lijkt op schilderen maar dan anders. Encaustic wax. Dat werkt met verwarmde gekleurde was en speciaal papier. Je krijgt een soort 3D effect. 

En dan maak ik nog geluksengeltjes. Uit liefde voor mijn medemens. Ik geef ze cadeau. Zo door het jaar heen. En rond de kerstperiode zijn het er wat meer. 

En ik schrijf. Ik schrijf mee aan de revue hier in onze wijk. Ik schrijf over mijn honden of eigenlijk namens een van mijn hondjes. En ik blog...een tijdje niet, maar nu weer wel. Hier en op www.curlydesy.blogspot.nl waar ik mijn creaties laat zien.

Dus hobby's genoeg. Voor mij zijn ze ontspannend en een manier om mijn creativiteit te uiten.

Of ik tijd te veel heb ? Nee hoor....te weinig. Ik neem de tijd voor mijn hobby's om te werken aan mijn grootste hobby: mijzelf. Want het is belangrijk dat ik tijd voor mezelf neem. Dat ik ontspan en af en toe mijn hoofd leeg maak. En mijn hobby's helpen mij daarbij. Dus heerlijk die hobby's, ik kan er niet zonder ! 

Bloggen en waarom wij allemaal ok zijn

Een tijd heb ik geblogged....dat vond ik leuk en leerzaam. Een tijd heb ik niet meer geblogged, dat was ok toen. Nu denk ik ik ga weer beginnen. Waarom bloggen ? Bloggen is een manier om wat je bezig houdt op papier te zetten. In de tijd dat ik vrij regelmatig een blog schreef, waren de reacties daarop zeer divers. Eigenlijk 2 groepen: mensen die wel houden van een tekst die tot nadenken of leuke discussies leidt. En mensen die het een beetje raar vinden dat bloggen.....want het is kwetsbaar, openhartig, soms "exhibitionistisch" en dat leest dan iedereen !

Ik vind ze wel leuk die 2 tegenstrijdige groepen. Beiden lazen ze mijn blogs. Mijn blogs die over vanalles en nog wat konden gaan.

Zo was er #WOT. Write on thursday. Dan werd er een woord gepost op twitter en schreven deelnemers een blog over dat woord. En dat kon vanalles zijn. Erg leuk, want iedereen heeft zijn eigen verhaal bij woorden als vrij, feit of fictie en vriend...en dat levert dan weer leuke ideeën op voor een ander blog. Deze blogs waren soms humoristisch, soms serieus en ook wel persoonlijk.

Dan waren er blogs die ontstonden doordat ik een ander blog las en daarop reageerde met een eigen blog. Gewoon omdat het onderwerp mij aansprak of omdat ik een heel ander beeld had bij een bepaald onderwerp.

Maar ik blogde ook hele persoonlijke dingen. Persoonlijke situaties die mij bezig hielden. Waarbij emoties al dan niet hoog opliepen. Daardoor waren mijn blogs wel een soort van bloot geven van mijzelf en mijn emoties. Deed mij altijd goed, want uiten door schrijven helpt mij enorm.

Dus eigenlijk 3 soorten blogs: woordblogs, reactieblogs en persoonlijke blogs. En 2 soorten lezers (althans 2 herkenbare soorten). Het verschil zit in de reactie. De eerste groep, zeg maar de bloglovers, reageert bijna altijd. Met een reactie op mijn blog of een eigen blog als gevolg van mijn blog. De tweede groep, de blogdoubters, reageert niet of ze reageren niet openbaar. Zij kiezen er voor om me een persoonlijk bericht te sturen of praten er over met me. Maakt het wat uit ? Nee, want alles is ok, wel reageren of niet, dat maakt niet uit. Hoe je reageert ook niet. Wat ik belangrijk vind is dat ook mijn blogs een vorm van contact zijn...

Ik wil graag blogs schrijven die iets los maken, die zogenaamde vanzelfsprekendheden niet meer zo vanzelfsprekend maken, blogs waaruit blijkt dat IK BEN in het HIER EN NU. Waar JIJ ook BENT, lieve lezer. En in dat hier en nu ZIJN WIJ allebei OK. Dus het is ok als je mij leest, het is ok als je reageert op jouw manier, het is ok als je niet reageert. Het is gewoon OK dat je er bent en dat JIJ JIJ BENT. Dank je wel voor jou !