Bloggen en waarom wij allemaal ok zijn

Een tijd heb ik geblogged....dat vond ik leuk en leerzaam. Een tijd heb ik niet meer geblogged, dat was ok toen. Nu denk ik ik ga weer beginnen. Waarom bloggen ? Bloggen is een manier om wat je bezig houdt op papier te zetten. In de tijd dat ik vrij regelmatig een blog schreef, waren de reacties daarop zeer divers. Eigenlijk 2 groepen: mensen die wel houden van een tekst die tot nadenken of leuke discussies leidt. En mensen die het een beetje raar vinden dat bloggen.....want het is kwetsbaar, openhartig, soms "exhibitionistisch" en dat leest dan iedereen !

Ik vind ze wel leuk die 2 tegenstrijdige groepen. Beiden lazen ze mijn blogs. Mijn blogs die over vanalles en nog wat konden gaan.

Zo was er #WOT. Write on thursday. Dan werd er een woord gepost op twitter en schreven deelnemers een blog over dat woord. En dat kon vanalles zijn. Erg leuk, want iedereen heeft zijn eigen verhaal bij woorden als vrij, feit of fictie en vriend...en dat levert dan weer leuke ideeën op voor een ander blog. Deze blogs waren soms humoristisch, soms serieus en ook wel persoonlijk.

Dan waren er blogs die ontstonden doordat ik een ander blog las en daarop reageerde met een eigen blog. Gewoon omdat het onderwerp mij aansprak of omdat ik een heel ander beeld had bij een bepaald onderwerp.

Maar ik blogde ook hele persoonlijke dingen. Persoonlijke situaties die mij bezig hielden. Waarbij emoties al dan niet hoog opliepen. Daardoor waren mijn blogs wel een soort van bloot geven van mijzelf en mijn emoties. Deed mij altijd goed, want uiten door schrijven helpt mij enorm.

Dus eigenlijk 3 soorten blogs: woordblogs, reactieblogs en persoonlijke blogs. En 2 soorten lezers (althans 2 herkenbare soorten). Het verschil zit in de reactie. De eerste groep, zeg maar de bloglovers, reageert bijna altijd. Met een reactie op mijn blog of een eigen blog als gevolg van mijn blog. De tweede groep, de blogdoubters, reageert niet of ze reageren niet openbaar. Zij kiezen er voor om me een persoonlijk bericht te sturen of praten er over met me. Maakt het wat uit ? Nee, want alles is ok, wel reageren of niet, dat maakt niet uit. Hoe je reageert ook niet. Wat ik belangrijk vind is dat ook mijn blogs een vorm van contact zijn...

Ik wil graag blogs schrijven die iets los maken, die zogenaamde vanzelfsprekendheden niet meer zo vanzelfsprekend maken, blogs waaruit blijkt dat IK BEN in het HIER EN NU. Waar JIJ ook BENT, lieve lezer. En in dat hier en nu ZIJN WIJ allebei OK. Dus het is ok als je mij leest, het is ok als je reageert op jouw manier, het is ok als je niet reageert. Het is gewoon OK dat je er bent en dat JIJ JIJ BENT. Dank je wel voor jou !