vrijdag 9 oktober 2015
Doen wat goed is voor mij
vrijdag 18 september 2015
Waarom ? #WOT
maandag 14 september 2015
Afhankelijk
Het is weer zo ver....ik kan weer niet zoals ik wil. Ik ben beperkt in mijn doen en laten en dat vreet aan mij. Kan wel al iets meer maar toch...Ik heb een schouderoperatie achter de rug. Eerst 2 weken in zo'n sling....nou dat lijkt wel een dwangbuis. Niet alleen lichamelijk maar ook psychisch want je kunt bijna niks alleen. Dus ben je afhankelijk. En dat geeft mij een beklemmend gevoel. Want dit past niet bij mij ! Zo BEN ik niet. Mijn vader (dank je wel pap) heeft mij geleerd dat ik als vrouw mijn eigen boontjes moet kunnen doppen. Dat ik niet afhankelijk moet zijn van wie of wat dan ook. Dus dat ben ik ook niet. Alleen kun je soms niet anders. Zoals met die sling. Probeer maar eens een sok aan te trekken met een hand. Of je BH bandje dicht te doen. Lukt niet hoor !
Inmiddels ben ik slingloos. Dacht ok dan kan ik weer, mag ik weer alles zelf doen. Ja amehoela ! Moet je naar fysio, mag je niet zwaar tillen, mag je geen autorijden en wil je lichaam niet wat je hoofd wil. Dus nog steeds afhankelijk, maar dan anders.
Naar de fysio moet ik gebracht worden. Wil ik naar het werk (want ik wil toch iets zinnigs doen) halen ze me op en brengen ze me thuis. Werk ik thuis, zegt mijn lijf na 3,5 uur zo het is wel weer goed voor vandaag, slapen jij. Kortom afhankelijk van mijn eigen lijf, dat niet altijd kan en mag wat mijn hoofd wil.
Dus Miss Ongeduld krijgt en lesje in geduldig zijn. Gaat ze er iets van leren ? Mwah....
Kijk een perfectionist heeft natuurlijk alles onder controle, heeft structuur (ook in de dagindeling) en zal niet snel iets uit handen geven, want dan is de controle weg. En dat zit allemaal in dat hoofd he. Maar nu....regeert mijn lichaam. En dat klopt niet met dat hoofd ! Dag controle, dag regie, hallo afhankelijkheid, hallo geduld....
Straks maar weer naar fysio....met chauffeur. Wordt langzaam tijd dat ik weer de controle over de auto terug krijg, MIJN auto ! Niks voor mij dat afhankelijk zijn. Daar ben ik niet voor geboren. En nu...nu moet mijn lijf slapen....mijn hoofd heeft 1000 andere ideeën, maar ja gaat niet....mag niet...kan niet. Bah !
zondag 13 september 2015
Hobby #WOT
Bloggen en waarom wij allemaal ok zijn
Ik vind ze wel leuk die 2 tegenstrijdige groepen. Beiden lazen ze mijn blogs. Mijn blogs die over vanalles en nog wat konden gaan.
Zo was er #WOT. Write on thursday. Dan werd er een woord gepost op twitter en schreven deelnemers een blog over dat woord. En dat kon vanalles zijn. Erg leuk, want iedereen heeft zijn eigen verhaal bij woorden als vrij, feit of fictie en vriend...en dat levert dan weer leuke ideeën op voor een ander blog. Deze blogs waren soms humoristisch, soms serieus en ook wel persoonlijk.
Dan waren er blogs die ontstonden doordat ik een ander blog las en daarop reageerde met een eigen blog. Gewoon omdat het onderwerp mij aansprak of omdat ik een heel ander beeld had bij een bepaald onderwerp.
Maar ik blogde ook hele persoonlijke dingen. Persoonlijke situaties die mij bezig hielden. Waarbij emoties al dan niet hoog opliepen. Daardoor waren mijn blogs wel een soort van bloot geven van mijzelf en mijn emoties. Deed mij altijd goed, want uiten door schrijven helpt mij enorm.
Dus eigenlijk 3 soorten blogs: woordblogs, reactieblogs en persoonlijke blogs. En 2 soorten lezers (althans 2 herkenbare soorten). Het verschil zit in de reactie. De eerste groep, zeg maar de bloglovers, reageert bijna altijd. Met een reactie op mijn blog of een eigen blog als gevolg van mijn blog. De tweede groep, de blogdoubters, reageert niet of ze reageren niet openbaar. Zij kiezen er voor om me een persoonlijk bericht te sturen of praten er over met me. Maakt het wat uit ? Nee, want alles is ok, wel reageren of niet, dat maakt niet uit. Hoe je reageert ook niet. Wat ik belangrijk vind is dat ook mijn blogs een vorm van contact zijn...
Ik wil graag blogs schrijven die iets los maken, die zogenaamde vanzelfsprekendheden niet meer zo vanzelfsprekend maken, blogs waaruit blijkt dat IK BEN in het HIER EN NU. Waar JIJ ook BENT, lieve lezer. En in dat hier en nu ZIJN WIJ allebei OK. Dus het is ok als je mij leest, het is ok als je reageert op jouw manier, het is ok als je niet reageert. Het is gewoon OK dat je er bent en dat JIJ JIJ BENT. Dank je wel voor jou !